Pogranicze - część druga.

Po powrocie z Suwalszczyzny przepakowałam się i pojechałam do Czarnego w Beskidzie Niskim.

Autem, samodzielnie :)  Tym samym przejechałam całą Polskę wzdłuż!  Niezły wyczyn jak na osobę, która nie przepada za spędzaniem tylu godzin za kółkiem!

Co robiłam w Czarnem łatwo się domyślić - uczyłam się lepić garnki :) O tym jednak napiszę  w następnym poscie, dziś będzie o pięknych okolicznościach przyrody. Tak się bowiem składa, że Beskid Niski kocham od pierwszego wejrzenia i bezwarunkowo, od mojego pierwszego w życiu obozu wędrownego w górach .

"A gdzieś ty bywał czarny baranie"

Bladym świtem idziemy na wschód słońca nad Nieznajową.

Polubiłam zdjęcia pod światło ostatnio. Im bardziej nieidealne, tym lepiej.

Nieznajowa.

Drzwi do Nieznajowej.

Konie Jurka. Widok z  tarasu Jurka.

Kolejny blady świt.

O poranku -  z doliny wsi Długie.

"Nowy dzień wstaje".

W dolinie wsi Długie.

Budka telefoniczna o świcie.

Tu lepiliśmy garnki.

Tu byliśmy na wycieczce.

Tu spałam :)

Chciałbym powtórzyć te doznania. Ciągnie mnie w te góry okrutnie.

Ciąg dalszy relacji wkrótce.

Pozdrawiam, Iza.